This is a response from a member of the Faithful in Canada to the letter of Archbishop Sotirios of Canada A Reply on the Issue of Holy Communion. Click here to view the response in Greek.
Your Eminence – I have carefully read your letter that was also posted on the internet today. With respect to the two attachments –
1st– The 101st Canon of the Penthekti Ecumenical Synod.
First off, given that we find ourselves in a most ancient Synodical Tradition, it is not prudent to examine and discuss the Canons without their Patristic interpretation. For this reason, I am also providing the attachments that you omitted by accident in Your letter, namely, the Explanations from St. Nikodemos.
The reason why this explanation from St. Nikodemos is important is as follows – From the first moment in your formal responses, you have misunderstood the reason for which the laity is reacting against the decision for multiple spoons. Your position is clearly continuing to focus on the incorrect point of view – that the laity believes that material (the metallic composition of the lavida or of the multiple spoons) is superior to Holy Communion. This perception is entirely incorrect as we are about to analyze below, and as far as relates to me personally. Therefore, I ask of you to abandon it as an argument, both now as well as in the future.
However, since we have entered the process of examining Patristic explanations, let us not forget the most important interpretation of St. Symeon of Thessaloniki about what occurs with the “material element” – in this case the replacement for the peritrachilion – when that “material element” participates in holy ceremonies. (see attached the 17th response towards Gabriel metropolitan of Penatpolis – PG155:868c-868d). Therefore, according to St. Symeon of Thessaloniki, it is clear that the Lavida takes part in and is sanctified by the Holy Mystery of Holy Communion, and in extension of this, the faithful Orthodox is NOT afraid of infection by the “material” – that will take part in and come into contact with the Holy Mysteries, as of course 2 millennia of generations of clergy attest, who consume the Holy Mysteries without fear.
Thus, I prove to you that it is not an issue of “idol-worshiping deception” – as you maintained in your sermon during the vespers of Prophet Elias on July 19th, 2020, but rather, this concerns a full alignment of the laity who is speaking against the “multiple spoons” with the Interpretation of the Holy Fathers, and in extension with Your own confession in your latest letter that “…From the Body and Blood of Christ, not one microbe is transmitted…”
Concluding the topic of the 101st Canon of the Penthekti Ecumenical Council, St. Nikodemos characteristically explains, that the reason for this Canon was the Patristic reaction to the following:
- Some people did not consider it appropriate to receive the Body of the Lord on the skin of their sinful hands, and to use luxurious “containers”, out of pseudo-piety and deception. (Some vile desecrators also used these containers to smuggle the Holy Body outside of the Church for purposes of desecration).
- The wrong belief that non-living “containers” or vessels are more worthy to receive the Body of the Lord than is the Temple of the Holy Spirit – namely, the human body.
This second point is the source of misunderstanding and misinterpretation of the reasons for which the laity is reacting to the subject of multiple spoons, and certainly the reason why Your Eminence chose to lean upon the 101st Canon of the Penthekti.
The misplacement of your position in this case is that the reaction in question had nothing to do with the deception of that earlier time. No Orthodox layperson in Canada appears in the face of Holy Communion wishing to show off their pseudo-piety in the manner in which St. Nikodemos describes in those times. Neither does the laity show up with their own “containers”, nor does the laity dispute that the Body and Blood of the Lord is superior to the Lavida (as you insinuated during your sermon during vespers for Prophet Elias), and also no Canadian layperson expressed that the holy but “soul-less” Lavida is superior to the Human who receives the Holy Mysteries, and who consists of a God-created body and immortal soul…Thus, under this prism, your directive towards this Canon is irrelevant to and misses the point of the current situation that we are living through.
On the contrary, the laity is reacting because they are aligned with (as I mentioned previously) the explanation of St. Symeon of Thessaloniki concerning how we must perceive the participation of “material elements” in the mysteries. I am sure that you will also agree with the interpretations and teachings of St. Symeon. Furthermore, you yourself emphasized that “…From the Body and Blood of Christ, not one microbe is transmitted…” Both the single Lavida comes into contact with the Divine Mysteries, but also the Holy Chalice, from which the clergy Commune with their own lips, prior to the laity, according to the ancient practice. Therefore, given that the statement “…From the Body and Blood of Christ, not one microbe is transmitted…” is valid for a single lavida and the Chalice, there is NO reason for multiple lavides…
But even if for a moment one dares to suppose that St. Symeon made an incorrect explanation on the subject of “material elements” that participate in the celebration of the Mysteries, how many countless Ηoly Fathers – pillars of Orthodoxy – passed through the Church since the time of the drafting of the 101st Canon of the Penthekti Synod? Should we mention St. Mark of Ephesus? Should we mention St. Kosmas Aitolos? Should we mention St. Nektarios of Pentapolis? Did the correct interpretation of the Canons, and did the detail and this novelty that You are demonstrating to us in the year 2020 escape all of them? But let’s come to more recent times…when the 1918 pandemic occurred, where it is said that at least 20 million people lost their lives from the terrifying Spanish flu, did perhaps St. Nektarios ignore the existence of doctors and science, did he make a subject out of multiple spoons, or did he point the laity to the 101st Canon of the Penthekti Synod? He was a bishop-metropolitan too, but certainly his personality differs greatly from that of others because now he has been declared a Saint and Holy Father of the Church…
In this manner, our subject is analyzed quite simply…I understand that you misunderstood the reasons for which the laity reacted to the introduction of the “multiple spoons.” However, the subject in question is not of an idolatrous nature as we explained above, but that you are trying to impose a novelty as “ecclesiastical economy” for those who DO NOT understand the words of the Fathers, such as St. Symeon of Thessaloniki, namely for those who are weak in faith.
However, as was stated in another article, although certainly it is the obligation of an arch-Shepherd to “do everything possible” to bring back the lost sheep to the flock, yet it is a GREAT ERROR to pursue its “rejoining” with the flock in an illogical manner, by leading the entire flock to the same cliff that the lost sheep elected on its own to fall off of…”Doing everything possible” does not mean innovations that do not agree with the Patristic interpretation. After all, St. Mark of Ephesus agrees that in matters of Faith, there is no compromise…(this clearly means “no economy, either”, your Eminence)…It is for this reason that the laity is reacting, and this has nothing to do with the 101st Canon of the Penthekti Synod. The laity cannot agree suddenly, in the year 2020, with certain local bishops who interpret the 101st Canon of the Penthekti in a matter different from the countless Holy Fathers of the Church…The laity cannot be convinced that some isolated bishops suddenly were enlightened by the Holy Spirit to interpret the Holy Canons in a different manner from the Holy Fathers of the past, in a way that suddenly imposes a change in the manner of distribution for Holy Communion.
As a final analysis, I must point out the following: “Authority” is one concept, “to have a Right” is another, and “to be Right” is yet another. The Authority of each bishop or leader has been “granted from above” as our Lord said about Pilate’s Authority. Authority provides certain “Rights” and “Privileges” to bishops and leaders, in general. For someone to “be Right”, however is an entirely different matter, entirely irrelevant to “Authority” and the “Rights” that it provides him with. There is only one Justice. There is only one “Correctness”. God’s Will is One, and from the day of Pentecost we know that it is not expressed by singular bishops or laypeople, but from the Synodic Church. And by Synodic, we mean a broad Synodic tradition, and not necessarily local Synodic decisions that conflict with decisions of Ecumenical Synods. Tradition is One, and the word Paradosis (Tradition) means that something was handed to us from those before us, and it is imperative that we hand it off in the same way as we found it.
Sometimes, tradition may change for good reasons. When however, the laity believes that the “Authority” who feels he is exercising his “Right” is NOT “in the Right” (“Correct”) to impose the change that He is pursuing, then the laity resists. This is the biggest problem that every bishop or person of authority has today…how can he convince the people that “he is Right”… And in this case, no matter how many referrals a singular bishop or leader makes to Canons or man-made Laws, as long as the masses are not convinced, the problem of the bishop or the one in position of Authority remains unsolved, because the problem of lack of trust is NOT solved with references to Canons.
It would be woeful for a bishop or leader to use “Authority” to exercise his “Right” by imposing with force changes to tradition with which the people don’t agree. If we reach such a state, and if the changes in tradition continue in the face of opposition by the people, this action could even be interpreted by the people as abuse of power. And if this occurs – namely this sort of perception to permeate the mind of the laity – the saying will follow, given that the wolf prevails over the shepherd, the sheep will scatter… This of course is extremely easy in N. America, where already a violation of “Canons” prevails, specifically concerning the notion of a “single bishop per episcopate (territory)”. Today there are many Canonical bishops in each city, as you well know…Your Eminence, there are many “menu selections” among Canonical bishops within Canada and N. America in general, and I fear that at some point in the future, after several “impositions by force”, the people will in the end favor those bishops who try to maintain tradition. May this situation never occur! Nobody wishes a break-up in the Church, but respect is not a one-way street, either. Bishops must respect the laity as well in order for such a sad outcome to be prevented.
We hope that all those who currently hold the office of Bishop understand VERY WELL, that until they also are declared Saints of the Orthodox Church, and until their image is inscribed with halos upon iconography in the future, that the laity WILL NOT listen to them if they DON’T present a consistent opinion with the teachings AND the interpretations of the Fathers of the Church and Holy Scripture. I plead with you to understand this well. The laity is not “illiterate”…
With respect to the second attachment you provided, we already know the history of the old taxis of Holy Communion, and we also know that this practice is revived every year in Greece when they perform the Holy Liturgy of St. Iakovos Adelfotheos in several holy Churches….as such, it has not really enlightened us with anything in particular. Unless of course, if you are implying that we will bring back the ancient practice…this of course, I believe will not be something that the laity will react to in a negative way…
With wishes to end the misunderstanding concerning the reasons for which the laity is reacting,
Ιωαννης Μ. (Αναγνωστης)
CANON CI
The divine Apostle loudly proclaims the man created in the image of God to be a body of’ Christ and a temple. Standing, therefore, far above all sensible creation, and having attained to a heavenly dignity by virtue of the saving Passion, by eating and drinking Christ as a source of life, he perpetually readjusts both his eternal soul and his body and by partaking of the divine grace he is continually sanctified. So that if anyone should wish to partake of the undefiled body during the time of a synaxis, [herein meaning gathering for Divine Liturgy] and to become one therewith by virtue of transessence, let him form his hands into the shape of a cross, and, thus approaching, let him receive the communion of grace. For in no way do we welcome those men who make certain receptacles out of gold, or any other material, to serve instead of their hand for the reception of the divine gift, demanding to take of the undefiled communion in such containers; because they prefer soulless matter and an inferior article to the image of God. In, case, therefore, any person should he caught in the act of imparting of the undefiled communion to those offering such receptacles, let him be excommunicated, both he himself and the one offering then.
(I Corinthians 12:27; II Corinthians 6:10)
Interpretation
In that time there prevailed a custom of laymen communing, just like priests, by taking the Holy Bread (Body of the Lord) in their hands, in the manner in which they nowadays receive the antidoron. But since some men, on the pretense of reverence, and of paying greater honor to the divine gifts, used to make gold vessels, or vessels of some other precious material, and were wont to partake of the undefiled Body of the Lord by receiving it in such vessels; therefore, and on this account, the present Canon will not admit this procedure, even though it be employed for the sake of reverence. Because, in view of the fact that a man is one who has been made in the image of God, and who eats the Body and drinks the Blood of Christ, and thereby becomes sanctified, and since he is in fact a body and temple of Christ, according to the Apostle, he transcends all sensible things and inanimate creatures, and consequently his hands are far more precious than any vessel. Hence anyone that wishes to partake of the Lord’s Body let him form his two hands into the shape of a cross and let him receive it therein. As for for any layman that may receive the Body of the Lord in a vessel, and any priest who may impart it in any such thing, let both of them be excommunicated, because they prefer an inanimate (i.e., soulless) vessel to the human being formed in the image of God.
ASSOCIATED FOOTNOTES:
COMMUNION WAS ONCE RECEIVED IN THE HANDS
The manner in which laymen in those days used to take the Holy Bread in their hands is more clearly described by Cyril of Jerusalem (Catech. Mystag. 5), who says: “When you approach the Mysteries, do not hold out the palms of your hands, nor spread your fingers apart, but, placing the left hand underneath, and the right hand on top, as though it were about to welcome an emperor or king, and forming a hollow in the palm of it, take the body of Christ in this way, at the same time pronouncing an “Amen!” in acknowledgment thereof. But after you have received it, do not fail to sanctify your eyes by touching it cautiously, and thus partake of it, taking care not to drop any pearl (i.e., precious particle) of it,” etc.
CHRYSOSTOM DID NOT INVENT THE TONGS OR SPOON FOR COMMUNION
Note, however, that the present Canon contradicts those who assert that divine Chrysostom invented the tongs. For the custom of taking the Holy Bread in the hands obtained among Christians after Chrysostom, at least four hundred years, as becomes plain also from the present Synod and from John Damascene, who describes this custom (concerning the Orthodox faith, Book IV, Chapter 14). But then again St. Chrysostom himself also describes and tells about this custom in many of his discourses and sermons (Commentary on Psalm XLIX; Discourse 26 on the Seraphim; Sermon 21 on Statues; see also his biography by Metaphrastes). One ought, however, to know that in the Western Church women were not wont to receive or take the Holy Bread in their naked hands, but, instead, spreading out some white oraria – that is, small white napkins – they would thus receive the Holy Bread as is decreed by the local Synod held in the city of Antisiodorus, in its Canon XXXVI; and St. Augustine also gives instructions about it in his Discourse 252). That little napkin is called a dominical, which word means in Latin “the Lord’s.” The name is due to the fact they used to take it to church with them on the Lord’s Days in order to receive the body of Christ. The cause which led to the invention of the tongs was the fact some men, either feigning to be Christians, or being heretics, or superstitious, when taking the Holy Bread in their hands, either let it drop or hid it, or used it in magic or other wicked devices. Hence, through the invention of the tongs, by which the Holy Communion could be administered directly into the mouth of the recipient, every cause and reason and excuse for such flouting of the mystery was obviated. See also Eustratios, in his discourse concerning the administration of the mystery, pages 301-2). But some other persons have conjectured also another reason that is more plausible, viz., convenience, or facilitation of administration, because in olden times nearly every church had also its deacon. Hence, in accordance with the Apostolic tradition, the priest would give the Divine Body, while the deacon, standing near, with the holy cup, would serve out the divine blood. But owing to the fact that deacons later became scarce and disappeared from most churches, as we can also see for ourselves by actual experience, where they are lacking, and especially in the villages and in the poor churches, and there ensued a difficulty which made it hard for the same priest to administer them separately, each by itself, in a very economical and expeditious manner, the tongs were invented, in order that, after the union was effected, he might administer them easily, and especially to infants.
Orthodoxy in Canada is in crisis! Sign the petition here to preserve Orthodoxy by upholding the HOLY TRADITION (PARADOSIS) of the SINGLE COMMUNION SPOON. Visit our petition page for more information.
Διαβασα με προσοχη την επιστολη που αναρτηθηκε και στο διαδυκτιο σημερα
Σε οτι αφορα τα δυο συννημενα –
1ον– Ο 101ς κανονας της Πανθεκτης Οικουμενικης Συνοδου.
Κατ’αρχας, λογω του οτι βρισκομεθα σε μια αρχαιοπρεπεστατη παραδοση Συνοδικη, δεν ειναι φρονιμο να εξεταζουμε και να συζητουμε τους Κανονες χωρις τις Πατερικες των ερμηνειες. Για αυτον τον λογο, παραθετω και εγω τα συνημμενα τα οποια κατα λαθος παραλειψατε στην επιστολη Σας, δηλαδη, της Ερμηνειες του Αγ. Νικοδημου.
Ο λογος που ειναι σημαντικη αυτη η ερμηνεια του Αγ. Νικοδημου εναι ο εξης – Εξ αρχης στις επισημες απαντησεις Σας εχετε παρερμηνευσει τον λογο για τον οποιο ο λαος αντιδρα εναντια στην αποφαση των πολλαπλων κουταλιων. Η τοποθετιση Σας φανερως συνεχιζει να εστιαζεται στην λανθασμενη οπτικη γωνια – οτι ο λαος πιστευει οτι η υλη (η μεταλλικη συνθεση της λαβιδος η των πολλαπλων κουταλιων) ειναι ανωτερη της Θειας Κοινωνιας. Αυτη η αντιληψη ειναι εντελως εσφαμλενη οπως θα αναλυσουμε παρακατω, και επισης τουλαχιστον σε οτι αφορα εμενα τον ιδιο. Για αυτο, παρακαλω να την εγκαταλειψετε ως επιχειρημα και στο παρον, αλλα και στο μελλον.
Εφ’οσον ομως εισηλθαμε στην διαδικασια εξετασεως των Πατερικων ερμηνειων, ας μην παραλειψουμε και την σημαντηκοτατη ερμηνεια του Αγ. Συμεων Θεσσαλονικης περι το τι συμβαινει με την «υλη» – σε αυτη την περιπτωση αντικαταστατο του περιτραχηλιου – οταν αυτη η «υλη» συμμετασχει στην τελετουργια. (βλ. Επισυναπτομενη την 17η απαντηση προς μ. Γαβριηλ Πενταπολεως – PG155:868c-868d). Αρα λοιπον, κατα τον Αγ. Συμεων της Θεσσαλονικης, ειναι φανερο οτι και η Λαβις συμμετασχει και αγιαζεται δια του Ιερου Μυστηριου της Θειας Κοινωνιας, και κατ’επεκτασην, ο πιστος Ορθοδοξος ΔΕΝ φοβαται την μολυνση απο την «υλη» που συμμετασχει και αγγιζει τα Αχραντα Μυστηρια, οπως βεβαιως μαρτυρουν 2 χιλιετηριδες γενεων κληρικων οι οποιοι καταλυουν τα Αχραντα Μυστηρια ανευ φοβου.
Ετσι λοιπον, Σας αποδεικνυω οτι δεν ειναι θεμα ειδολολατρικης πλανης οπως υποστηριξατε στην ομιλια σας στον εσπερινο του Προφητου Ηλιου τη 19η Ιουλιου του 2020, αλλα προκειτai για πληρης ταυτηση του λαου που αντιφωνει στα «πολλαπλα κουταλια» με την Ερμηνεια των Αγιων Πατερων, και κατ’επεκταση με την δικη Σας ομολογια στην τελευταια επιστολη σας οτι «απο το Σωμα και το Αιμα του Χριστου ουδεν μικροβιο μεταδιδεται».
Κλεινωντας το θεμα του 101ου Κανονος της Πενθεκτης Οικουμενικης Συνοδου, ο Αγ. Νικοδημος εξηγει χαρακτηριστικα, οτι ο λογος για αυτον τον Κανονα ηταν η Πατερικη αντιδραση προς τα ακολουθα
- καποιοι δεν θεωρουσαν σωστο να δεχονται το Σωμα του Κυριου στο δερμα των αμαρτωλων χεριων τους , και χρησιμοποιυσαν πολυτελη σκευη ως δοχεια υποδοχης, δηθεν απο ψευδο-ευλαβεια και πλανη. (Μερικοι δε αθλιοι και βεβυλοι χρησημοποιουσαν τα σκευη να φυγαδευσουν κρυφα το Αγιο Σωμα εκτος του ναου για σκοπους βεβυλωσεως).
- Η πλανη οτι τα αψυχα σκευη ειναι πιο αξια υποδοχης του Σωματος του Κυριου απο τον Ναο του Αγιου Πνευματος, δηλαδη, το ανθρωπινο σωμα.
Στο δευτερο σημειο υπαρχει η παρεξηγηση και η παρερμηνεια των λογων για τους οποιους αντιδρα ο λαος στο θεμα των πολλαπλων κουταλιων, και σιγουρα ο λογος για τον οποιο επελεξατε να στιρηχθειτε στον 101ο Κανονα της Πενθεκτης.
Το ατοπον της τοποθετησεως Σας σε αυτη την περιπτωση ειναι οτι η εν λογω αντιδραση δεν εχει να κανει με την πλανη της εποχης εκεινης. Ουδεις Ορθοδοξος λαικος του Καναδα εμφανιζεται προ της Θειας Κοινωνιας θελοντας να επιδειξει μια ψευτο-ευλαβεια κατα τον τροπο που περιγραφει ο Αγ. Νικοδημος για τις εποχες εκεινες. Ουτε εμφανιζεται με δικα του «σκευη», ουτε αμφισβητει οτι το Σωμα και το Αιμα του Κυριου ειναι ανωτερο της Λαβιδος (οπως υπονοησατε στον λογο Σας στον εσπερινο του προφητου Ηλιου), αλλα και ουτε εξεφρασε κανεις λαικος του Καναδα οτι η αγια μεν αλλα αψυχη δε λαβιδα ειναι ανωτερη απο τον Ανθρωπο που μεταλαμβανει τα Αχραντα Μυστηρια, και που αποτελειται απο Θεοπλαστο σωμα και αθανατη ψυχη… Ετσι, υπο αυτου του πρισματος, η παραπομπη Σας σε αυτο τον Κανονα ειναι ασχετη και αστοχη με την παρουσα κατασταση που βιωνουμε.
Αντιθετως, ο λαος αντιδρα επειδη ειναι ταυτισμενος, οπως ανεφερα πριν, με την ερμηνεια του Αγ. Συμεων Θεσσαλονικης περι του πως πρεπει να αντιλαμβανομαστε την συμμετοχη της υλης στα μυστηρια. Ειμαι σιγουρος οτι και Εσεις θα πρεπει να συμφωνειτε με τις ερμηνειες και διδαχες του Αγ. Συμεων. Εξ’αλλου, και Εσεις τονισατε οτι «απο το Σωμα και το Αιμα του Χριστου ουδεν μικροβιο μεταδιδεται». Και η μια λαβις αγγιζει τα Αχραντα Μυστηρια, αλλα και το αγιο Ποτηριο, απ’το οποιο κοινωνουν οι κληρικοι δια των ιδιων χειλεων, κατα την αρχαια ταξη, πριν απο τους λαικους…Αρα, εφ’οσον ισχυει το «απο το Σωμα και το Αιμα του Χριστου ουδεν μικροβιο μεταδιδεται» για την μια Λαβιδα, και το ενα Αγιο Ποτηριο, ΔΕΝ υπαρχει λογος για πολλαπλες λαβιδες….Αλλα και αν τολμησει να υποθεσει καποιος οτι εκανε λαθος ερμηνεια ο Αγ. Συμεων στο θεμα της «υλης» που συμμετασχει στα Μυστηρια, ποσοι και ποσοι αλλοι αμετρητοι αγιοι Πατερες, πυλωνες της Ορθοδοξιας περασανε απο την Εκκλησια απο την εποχη που γραφτηκε ο 101ος Κανονας της Πενθεκτης Συνοδου? Να πουμε για τον Αγιο Μαρκο τον Ευγενικο; Να πουμε για τον Αγιο Κοσμα τον Αιτωλο; Να πουμε για τον Αγιο Νεκταριο Πενταπολεως; Απο ολους αυτους τους αγιους ξεφυγε η ορθη ερμηνεια των Κανονων, και η λεπτομερεια αλλα και η καινοτομια που Εσεις μας επιδυκνυετε εν ετι 2020? Ας ελθουμε ομως και στις πιο προσφατες εποχες…Οταν εγινε και η πανδημια του 1918, οταν φερεται οτι τουλαχιστον 20 εκατομμυρια ανθρωπων απεβιωσαν απο την φοβερη Ισπανικη γριππη, μηπως ο Αγιος Νεκταριος αγνοουσε την υπαρξη ιατρων και επιστημης, μηπως εκανε θεμα για πολλαπλα κουταλια, η μηπως παρεπεμπε τον κοσμο στον 101ο Κανονα της Πενθεκτης Συνοδου; Και εκεινος ηταν επισκοπος – μητροπολιτης, αλλα σιγουρα διαφερει η προσωπικοτητα του απο αλλους επειδη τωρα εχει ανακυριχθει και Αγιος Πατερας της εκκλησιας…
Ετσι λοιπον, το θεμα μας αναλυεται απλα…καταλαβαινω οτι παρεξηγησατε τους λογους για τους οποιος ο λαος αντεδρασε στην εισαγωγη των «πολλαπλων κουταλιων». Aλλα το θεμα δεν ειναι ειδωλολατρικο οπως ειπαμε ανωτερω, αλλα το οτι Εσεiς προσπαθειτε να επιβαλλετε εναν νεωτερισμο ως «εκκλησιαστικη οικονομια» για εκεινους που ΔΕΝ κατανοουν τα λογια των Πατερων, οπως του Αγ. Συμεων Θεσσαλονικης, δηλαδη, για εκεινους που ειναι ασθενεις στην πιστη.
Ομως, οπως διατυπωθηκε σε αλλο αρθρο, ειναι ασφαλως μεν η υποχρεωση του ποιμεναρχη να κανει «το παν» για να επαναφερει το απολωλος προβατο στο κοπαδι, αλλα ειναι ΜΕΓΑ ΣΦΑΛΜΑ δε να επιδιωξει την επανενωση με το κοπαδι με παραλογο τροπο, οδηγωντας το κοπαδι στον ιδιο γκρεμο που επελεξε να πεσει μονο του το απολωλος…»το παν» δεν σημαινει καινοτομιες που δεν συμφωνουν με την ερμηνεια των Πατερων. Εξ’αλλου, ο Αγ. Μαρκος ο Ευγενικος συμφωνει οτι στα θεματα της Πιστεως, ουκ εστι συγκαταβασις…(αυτο σημαινει ξεκαθαρα «ουτε οικονομια» Σεβασμιωτατε)…Για αυτον τον λογο αντιδρα ο λαος, και αυτο δεν εχει να κανει τιποτα με τον 101ο Κανονα της Πενθεκτης Συνοδου. Δεν μπορει ο λαος να συμφωνησει ξαφνικα, εν ετει 2020, με ορισμενους κατα τοπους επισκοπους που ερμηνευουν τον 101ο Κανονα της Πενθεκτης με εναν διαφορετικο τροπο απο τους αναριθμητους Αγιους Πατερες της Εκκλησιας. Δεν μπορει ο λαος να πεισθει οτι καποιοι μεμονομενοι επισκοποι ξαφνικα φωτισθηκαν με το Αγιο Πνευμα να ερμηνευσουν τους Ιερους Κανονες με διαφορετικο τροπο απο τους Αγιους Πατερες του παρελθοντος, με τροπο που να επιβαλλει ξαφνικα αλλαγη στον τροπο της μεταδοσης της Θειας Κοινωνιας…
Και σε τελικη αναλυση, πρεπει να επισημανω το εξης. Αλλο η «εξουσια», αλλο το «δικαιωμα», και αλλο να «εχει δικιο» καποιος. Η εξουσια του καθε επισκοπου και ηγετη εχει δοθει απο «ανωθεν», οπως και ο Κυριος μας ειπε για την εξουσια του Πιλατου. Η εξουσια δινει και καπιοα «δικαιωματα» και «προνομοια» στους επισκοπους και τους ηγετες, γενικα. Το να «εχει δικαιο – δικιο» καποιος, ειναι εντελως διαφορετικο θεμα, εντελως ασχετο με την «εξουσια» και με τα οποια «δικαιωματα» του δινει. Η δικαιωσυνη ειναι μια. Το Ορθο ειναι ενα. Το Θελημα του Θεου ειναι ενα, και απο την ημερα της Πεντηκοστης γνωριζουμε οτι δεν εκφραζεται απο μεμονομενους επισκοπους η λαικους, αλλα απο την Συνοδικη Εκκλησια. Και σε οτι αφορα την Συνοδικοτητα, εννοουμε την ευρυτερη Συνοδικοτητα, και δεν εννοουμε αποφασεις Τοπικων Συνοδων που αντιτιθενται σε αποφασεις Οικουμενικων Συνοδων. Η παραδοση ειναι μια, και η λεξη παραδοση σημαινει οτι μας δωθηκε κατι απο τους προγενεστερους μας, και επιβαλλεται να το παραδωσουμε και εμεις οπως το βρηκαμε. Μερικες φορες, η παραδοση αλλαζει για ευλογες αιτιες. Οταν ομως ο λαος πιστευει οτι «δεν εχει δικιο» ο «εξουσιαστης» που νομιζει οτι «ασκει το δικαιωμα του» για να επιβαλλει την αλλαγη που θελει, τοτε ο λαος αντιστεκεται. Αυτο ειναι το μεγαλυτερο προβλημα που εχει ο καθε επισκοπος η εξουσιαστης…πως μπορει να πεισει τον λαο οτι «εχει δικιο»… Και σε αυτη την περιπτωση, οσες παραπομπες και να κανει ενας μεμονομενος επισκοπος η ηγετης σε Κανονες η ανθρωπινους νομους, εφ’οσον οι πολλοι δεν πειθονται, το προβλημα του επισκοπου η εξουσιαστη θα παραμεινει αλυτο, διοτι το προβλημα της ελλειψης εμπιστοσυνης ΔΕΝ λυνεται με παραπομπες στους Κανονες. Αλλοιμονο ομως αν χρησιμοποιει ο επισκοπος η ο ηγετης την «εξουσια» για να ασκησει το «δικαιωμα» του επιβαλλοντας με το ζορι αλλαγες στην παραδοση με τις οποιες ο λαος δεν συμφωνει. Αν φτασουμε σε μια τετοια κατασταση, και αν συνεχιζονται οι αλλαγες στην παραδοση να επιβαλλονται κατ’αντιρρησιν του λαου, θα μπορουσε να ερμηνευτει απο τον λαο αυτη η επιμονη και ως καταχρηση εξουσιας. Και αν συμβει αυτο, δηλαδη μια τετοια αντιληψη να διατρεχει τον νου του λαου, θα επακολουθησει το ρηθεν, οτι εφ’οσον ο λυκος επικρατησει του ποιμενα, τα προβατα θα σκορπισουν. Αυτο βεβαια ειναι αρκετα ευκολο στην Β. Αμερικη, οπου ηδη επικρατει η παραβιαση των «Κανονων» περι ενος επισκοπου ανα επισκοπη…σημερα υπαρχουν πολλοι Κανονικη επισκοποι σε καθε πολη, οπως το γνωριζετε πολυ καλα…υπαρχουν και επιλογες στο «μενου» των Κανονικων επισκοπων του Καναδα και της Β. Αμερικης, Σεβασμιωτατε, και φοβαμαι οτι σε καποια στιγμη στο μελλον, μετα απο αρκετες «επιβολες» με το ζορι, ο λαος εν τελει θα προτιμησει εκεινους τους επισκοπους που προσπαθουν να τηρουν τας παραδοσεις. Ω, μη Γενοιτο! Κανεις δεν επιθυμει διασπαση στο εκκλησιασμα, αλλα και ο Σεβασμος δεν ειναι μονοδρομος. Οι Επισκοποι πρεπει να σεβονται και το λαο για να αποτραπει μια τετοια τυχον θλιβερη κατασταση.
Ευελπιστουμε οτι παντες οι νυν κατεχοντες το αξιωμα του Επισκοπου κατανοησουν ΛΙΑΝ ΚΑΛΩΣ, οτι μεχρις οτου ανακυρηχθουν και εκεινοι Αγιοι της Ορθοδοξου εκκλησιας, και μεχρι να αναγραφει η οψις των προσωπων αυτων μετα φωτοστεφανων σε αγιογραφιες του μελλοντος, ο λαος ΔΕΝ θα τους ακουει εαν ΔΕΝ εκφερουν συμφωνη γνωμη με τις διδαχες ΚΑΙ τις ερμηνειες των Πατερων της Εκκκλησιας και των Αγιων Γραφων. Παρακαλω να το καταλαβετε αυτο καλα. Ο λαος δεν ειναι «αγραμματος»…
Σε οτι αφορα το δευτερο συνημμενο που στειλατε, ηδη γνωριζουμε την ιστορια της παλαιας ταξεως της Θειας Κοινωνιας, και επισης γνωριζουμε οτι αναβιωνεται η πραξις αυτη καθε χρονο στην Ελλαδα οταν τελουν την Θεια Λειτουργια του Ιακωβου του αδελφοθεου σε αρκετους ιερους ναους…και ετσι δεν μας εχει διαφωτησει σε κατι συγκεκριμενο. Εκτος βεβαια, αν υπονοειτε οτι θα επαναφερουμε την αρχαια ταξη…αυτο βεβαια πιστευω οτι δεν ειναι κατι στο οποιο ο λαος θα αντιδρασει με αρνητικο τροπο…
Μετ’ευχων να ληξει η παρεξηγηση για τους λογους που αντιδρα ο λαος,
Ιωαννης Μ. (Αναγνωστης)
