Orthodox Reflections

Indeed, why won’t Orthodox Bishops, not just in California, but in all of North America, fight for the Church, for Truth, for Christ? After all, did they not commit their whole lives to the Church, to Truth and to Christ?

Not only are they not fighting, but some of them, to justify their passivity, such as Archbishop Sotirios of Canada, even attack the faithful who are fighting by labeling them as “fanatics”. During his Greek sermon on August 24th at the Divine Liturgy that celebrated the feast day of St. Kosmas Aitolos at the Canadian Monastery in King City that bears the saint’s name, Archbishop Sotirios came down hard on the modern day “fanatics” in the Greek Orthodox Church by stating that St. Kosmas, despite his fiery faith, was never a fanatic. He goes on to say that fanaticism stems from arrogance and pride; and pride is the well-spring of every type of sin.

Αλήθεια, γιατί οι Ορθόδοξοι Επίσκοποι, όχι μόνο στην Καλιφόρνια, αλλά και σε όλη τη Βόρεια Αμερική, δεν πολεμούν για την Εκκλησία, για την Αλήθεια, και  για τον Χριστό;  Μήπως, δεν έδωσαν όλη τη ζωή τους στην εκκλησία στην αλήθεια και στο Χριστό;

Όχι μόνο δεν πολεμούν, αλλά  μερικοί από αυτούς, όπως ο Αρχιεπίσκοπος του Καναδά, για να δικαιολογήσουν την παθητικότητα τους,  επιτίθονται στους   πιστούς   χαρακτηρίζοντάς τους ως «φανατικούς». Στο κήρυγμά του, στις 24 Αυγούστου στη Θεία Λειτουργία  του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού στο Καναδικό Μοναστήρι στο King City που φέρει το όνομα του αγίου, ο Αρχιεπίσκοπος Σωτήριος κατέκρινε ως  «φανατικούς» της  σημερινής Ελληνικής  Ορθόδοξης  Εκκλησίας  Χριστιανους, δηλώνοντας ότι ο Άγιος Κοσμάς· παρά την φλογερή πίστη του δεν ήταν ποτέ φανατικός. Στη συνέχεια, λέει ότι ο φανατισμός προέρχεται από την αλαζονεία και την υπερηφάνεια· και η υπερηφάνεια είναι η  πηγή κάθε είδους αμαρτίας.

According to the dictionary, fanaticism is extreme devotion or zeal. Fanaticism often begins with a sudden, dramatic shift in world-view, often due to an overwhelmingly disturbing experience that is not readily explainable using “ordinary” or familiar frameworks. This sounds very much like St. Paul’s Damascus experience which certainly changed his world view. Afterwards, St. Paul certainly displayed extreme devotion and zeal in serving Christ by almost single-handedly Christianizing the entire Greco-Roman Gentile world. Was St. Paul a fanatic?

Σύμφωνα με το λεξικό, ο φανατισμός είναι ακραία αφοσίωση ή ζήλος. Ο φανατισμός ξεκινά συχνά από μια ξαφνική, δραματική αλλαγή στην παγκόσμια άποψη, συχνά λόγω μιας εξαιρετικά ενοχλητικής εμπειρίας που δεν μπορεί να εξηγηθεί εύκολα με τη χρήση «συνηθισμένων» ή γνωστών παραδειγμάτων. Όπως λόγου χάριν η εμπειρία του Αποστόλου Παύλου στη Δαμασκό που σίγουρα άλλαξε την θρησκευτική  άποψη που είχε μέχρι τότε. Μετά αυτήν την εμπορία, ο Παύλος  επέδειξε  μεγάλη αφοσίωση και ζήλο υπηρετώντας τον Χριστό, και σχεδόν μόνος του κήρυξε το Χριστιανισμό σε  ολόκληρο τον Ελληνορωμαϊκό κόσμο. ‘Ήταν ο Παύλος  φανατικός;

In Revelations 3:15-16, Christ says to the Church in Laodicea, “I know your deeds, that you are neither cold nor hot. I wish you were either one or the other! So, because you are lukewarm—neither hot nor cold—I am about to spit you out of my mouth.” “Hot” and “cold” are metaphors for a passionate commitment to or against Christ. Obviously, Christ wants us to be passionately committed to Him. Isn’t passionate commitment the same thing as extreme devotion or zeal? Is someone who is passionately committed to Christ a fanatic?

Στην Αποκάλυψη  3: 15-16, ο Χριστός λέει στην Εκκλησία της Λαοδίκειας, «Ξέρω τα έργα σου. Ούτε κρύος είσαι, ούτε ζεστός. Θα ήθελα να είσαι είτε κρύος, είτε ζεστός. Αλλά επειδή είσαι χλιαρός και ούτε ζεστός, ούτε κρύος, θα σε ξεράσω από το στόμα μου».  «Ζεστός» και «κρύος» στη προκειμένη περίπτωση σημαίνει μια δέσμευση πάθους προς ή κατά του Χριστού. Προφανώς, ο Χριστός θέλει να είμαστε αφοσιωμένοι σε αυτόν. Η παθιασμένη δέσμευση δεν μπορεί να εξηγηθεί ως το ίδιο πράγμα με την ακραία αφοσίωση ή τον ζήλο;   Είναι φανατικός κάποιος που έχει ζήλο για το Χριστό;

 When Jesus was asked about the most important commandment, He said, “You must love the Lord your God with all your heart, all your soul, all your mind, and all your strength.” Then he added, “The second is equally important: Love your neighbor as yourself. No other commandment is greater than these” (Mark 12:30-31). Jesus made it simple by breaking down the whole law into two to-dos, but just because something is simple doesn’t mean it’s easy. Jesus showed us how difficult it was to live these laws when He, Himself, loved His Father with all His heart, soul, mind and strength and when He loved us, not as Himself, but more than Himself, by dying a most violent and shameful death on the cross. This act of love was pretty extreme. In fact, nothing is more extreme than the Creator dying for His creation. So, when Jesus did that, was He a fanatic?

Όταν ο Ιησούς ρωτήθηκε για την πιο σημαντική εντολή, είπε: «Να αγαπάς τον Κύριο τον Θεό σου με όλη σου την καρδιά, όλη σου την ψυχή, όλο σου το μυαλό και όλη σου τη δύναμη». Στη συνέχεια πρόσθεσε: «Η δεύτερη εντολή είναι εξίσου σημαντική: Να αγαπάς τον πλησίον σου όπως τον εαυτόν σου. Καμία άλλη εντολή δεν είναι μεγαλύτερη από αυτές» (Μάρκος 12: 30-31). Ο Ιησούς απλοποίησε το νόμο, χωρίζοντάς τον σε δύο υποχρεώσεις, αλλά  αυτό δεν σημαίνει ότι επειδή κάτι είναι απλό είναι και εύκολο. Ο Ιησούς μας έδειξε πόσο δύσκολο ήταν να ζούμε αυτό το νόμο όταν Αυτός ο ίδιος, αγάπησε τον Πατέρα Του με όλη του την καρδιά  την ψυχή  το μυαλό και τη δύναμή Του και όταν αγάπησε εμας, όχι σαν τον εαυτό Του, αλλά περισσότερο από τον εαυτό Του, πεθαίνοντας με έναν βίαιο και οδυνηρό  θάνατο στο σταυρό. Αυτή η πράξη Αγάπης ήταν ακραία. Στην πραγματικότητα, τίποτα δεν είναι πιο ακραίο από τον Δημιουργό να πεθαίνει για την ίδια την  δημιουργία Του.  Ήταν ο Χριστός φανατικός όταν το έκανε;

Furthermore, Jesus invites us to take up our cross and follow Him. Is He inviting us to be fanatics too? Well, if a fanatic, according to the definition, is someone with extreme devotion or zeal, then the answer must be yes, He is inviting us to be that way and He actually prefers us that way. Those of us who do love Christ with all our heart, soul and mind, or at least try to, have no problem being fanatics for Him; but Archbishop Sotirios has a big problem with it. His problem with it is big enough to arbitrarily redefine a fanatic as someone with extreme arrogance or pride, even though there is no such description in the definition of the word.

Επιπλέον, ο Ιησούς μας καλεί να σηκώσουμε τον σταυρό μας και να τον ακολουθήσουμε. Μας καλεί να είμαστε και φανατικοί; Εάν  φανατικός, σύμφωνα με τον ορισμό, είναι κάποιος με ακραία αφοσίωση ή ζήλο, τότε η απάντηση πρέπει να είναι «ναι». Ο Ιησούς μας καλεί να είμαστε έτσι και μάλιστα μας προτιμά έτσι. Όσοι από εμάς πράγματι αγαπάμε τον Χριστό με όλη μας την καρδιά, την ψυχή, το μυαλό και την δύναμή μας, ή τουλάχιστον προσπαθούμε, τότε δεν έχουμε  κανένα πρόβλημα να είμαστε και να λεγόμαστε φανατικοί γ’Αυτόν. Ο Αρχιεπίσκοπος Σωτήριος, όμως έχει μεγάλο πρόβλημα με αυτό το γεγονός και αυτή την αλήθεια.  Το πρόβλημά του είναι τόσο μεγάλο που αυταρχικά δίνει άλλη έννοια  και χαρακτηρίζει φανατικό κάποιον με υπερβολική αλαζονεία ή υπερηφάνεια, παρόλο που δεν υπάρχει τέτοια περιγραφή στον ορισμό της λέξης.

Of course, someone who has extreme devotion or zeal can be a fanatic for good, or a fanatic for evil. I can certainly understand how a fanatic for evil can have arrogance or pride, but if St. Paul and Christ, Himself, were fanatics for good (by definition of the word), is Archbishop Sotirios characterizing St. Paul and Christ (just to name a few Christians who gave their lives for us and for the faith) as arrogant and proud?

Φυσικά, κάποιος που έχει υπερβολική αφοσίωση ή ζήλο, μπορεί να είναι φανατικός για το καλό ή φανατικός για το κακό.  Μπορώ σίγουρα να καταλάβω πώς ένας φανατικός για το κακό μπορεί να έχει αλαζονεία ή υπερηφάνεια, αλλά αν ο απόστολος Παύλος και ο Χριστός ο ίδιος, ήταν φανατικοί για το καλό (εξ ορισμού της λέξης), τότε ο Αρχιεπίσκοπος Σωτήριος (έτσι για να ονομάσουμε μερικούς  Χριστιανούς  που έδωσαν τη ζωή τους για εμάς και για την πίστη μας)  χαρακτηρίζει τον απόστολο Παύλο και τον ίδιο τον Χριστό ως αλαζόνες και υπερήφανους!

Ιn his sermon on August 24th, Archbishop Sotirios, praises those Greeks who gave their lives to end the tyranny of the Turks in order to support freedom, Hellenism and the Orthodox Church; but interestingly, he does not label them as fanatics. Did these people who willingly died not have extreme devotion and zeal for what they were fighting for? Of course they did! But if they were not fanatics, what were they?

Στην ομιλία του στις 24 Αυγούστου, ο Αρχιεπίσκοπος Σωτήριος, επαίνεσε εκείνους τους Έλληνες που έδωσαν τη ζωή τους για να τερματίσουν την τυραννία των Τούρκων με το αποτέλεσμα να υποστηρίξουν την ελευθερία, τον Ελληνισμό και την Ορθόδοξη Εκκλησία. Είναι όμως αρκετά ενδιαφέρον  ότι  ο Αρχιεπίσκοπος Σωτήριος  δεν τους χαρακτηρίζει  ως φανατικούς.  Αυτοί οι άνθρωποι που πρόθυμα πέθαναν δεν είχαν ακραία αφοσίωση και ζήλο για αυτό που αγωνιστηκαν;   Φυσικά και είχαν!   Αλλά, αν δεν ήταν φανατικοί, τότε τι ήταν;

Very simply, when someone has extreme devotion or zeal which is to our benefit, we call them a hero. However, if their extreme devotion or zeal is not to our advantage, we call them a fanatic! “Fanatic” is a dirty modern-day word that implies disruptive, destructive, unreasonable, and extreme; but that is not what the word actually means.

Πολύ απλά, όταν κάποιος έχει εξαιρετική αφοσίωση ή ζήλο που είναι προς όφελός μας, τους αποκαλούμε ήρωες.  Ωστόσο, εάν η ακραία αφοσίωση ή ο ζήλος τους δεν είναι προς όφελός μας, τους αποκαλούμε φανατικούς!  Φανατικός είναι μια βρώμικη σύγχρονη λέξη που υπονοεί το επαναστατικό, το καταστροφικό, το παράλογο, και το ακραίο, αλλά στην πραγματικότητα η λέξη δεν σημαίνει αυτό.

Because our extreme devotion and zeal to Christ is preventing us from doing the bidding of Archbishop Sotirios and taking Holy Communion with multiple spoons; because we are not obedient to this heresy, and instead, we are obedient to Christ, it suits his Eminence to bully us into obedience by brandishing his multiple spoons while calling us fanatics; or to shame us into obedience by calling us arrogant.

Επειδή η ακραία αφοσίωση και ο ζήλος μας προς τον Χριστό μας εμποδίζει να εκτελέσουμε την θέληση του Αρχιεπίσκοπου Σωτήριου και να πάρουμε την Θεία Κοινωνία με πολλά κουταλάκια, επειδή δεν είμαστε υπάκουοι σε αυτήν την αίρεση, αλλά αντίθετα, είμαστε υπάκουοι στον Χριστό, ο Αρχιεπίσκοπος μας πιέζει και μας καλεί σε υπακοή και μας αποκαλεί φανατικούς ή μας ντροπιάζει καλώντας μας αλαζονικούς.

He then continues his masterful mind game by chastising our so-called arrogance. He refers to the parable of the Publican and the Pharisee, and compares us to the Pharisee who puts himself and his self-righteousness above everyone else, to the point that God should be obligated to him for being so good, rather than the Pharisee being obligated to God. These are his words.

Εν το μεταξύ συνεχίζει το φανταστικό παιχνίδι του μυαλού του με το να μας μαλώνει για την δήθεν λεγόμενη αλαζονεία μας. Αναφέρεται στην παραβολή του τελώνου και Φαρισαίου, και μας συγκρίνει με τον Φαρισαίο που βάζει τον εαυτό του και τη δική του δικαιοσύνη πάνω από όλους τους άλλους, στο σημείο ότι ο Θεός πρέπει να είναι υποχρεωμένος  σε αυτόν που είναι τόσο καλός, παρά ο Φαρισαίος να είναι υποχρεωμένος στον Θεό.  Αυτά λέει ο Αρχιεπισκοπος.

It is sad beyond any words that his Eminence, has arbitrarily imposed multiple communion spoons so easily without any attempt to clarify any laws against Holy Communion, (which do not exist), or to pacify any local public health authorities. It is horrifying to hear him preach that St. Kosmas would partake of the multiple spoons if he were alive today. It is disappointing that he persists in misinterpreting the canon regarding the vessels people would bring to the church to receive the Body of Christ, by which manner he continues to deliberately confuse the faithful. It is frightening that he has dared to elevate himself above the synod of our Patriarch; above the instructions of the Patriarch, himself, not to not deviate from the single spoon; above the Canadian national and state laws which do not interfere with our communion methods, thereby creating his own communion laws; above past Holy Ecumenical Synods; above Holy Tradition; above the words of St. Paul who said, “stand firm and hold to the traditions that you were taught by us, either by our spoken word or by our letter” (2 Thessalonians 2:15); and even above Christ Himself, by trying to convince us that although the Body and Blood of our Lord cannot transmit disease, the Holy Lavida and the Holy Chalice can contaminate us even while coated by the Holy Eucharist – something which has not happened during any plague in 2000 years!

Δεν υπάρχουν λέξεις να εξηγήσουν πόσο λυπηρό είναι  ότι ο Σεβασμιότατος , έχει επιβάλει αυταρχικά πολλά κουταλάκια Κοινωνίας τόσο εύκολα χωρίς καμία προσπάθεια να ξεκαθαρίσει και να ξεδιαλύνει νόμους που υποτίθεστε είναι  κατά της Θείας Κοινωνίας (που στην αλήθεια δεν υπάρχουν), ή να καθησυχάσει τοπικές αρχές δημόσιας υγείας. Είναι πραγματικά τρομακτικό να τον ακούμε να δηλώνει ότι ο Άγιος Κοσμάς θα έπαιρνε Θεία Κοινωνία με τα πολλαπλά κουταλάκια αν ήταν ζωντανός σήμερα. Είναι απογοητευτικό που επιμένει να παρερμηνεύει τον κανόνα σχετικά με τα δοχεία  που παλιά έφερναν οι άνθρωποι στην εκκλησία για να λάβουν το Σώμα του Χριστού, με τον τρόπο που συνεχίζει να προκαλεί εσκεμμένα σύγχυση στους πιστούς. Είναι τρομακτικό που τολμάει να υψώσει τον εαυτόν του πάνω από τη σύνοδο του Πατριάρχη μας· πάνω από τις οδηγίες του Πατριάρχη, που ο ίδιος έχει δώσει την ξεκάθαρη εντολή να μην παρεκκλίνει από τη μια λαβίδα· πάνω από τους εθνικούς και κρατικούς νόμους του Καναδά που δεν παρεμβαίνουν στις μεθόδους κοινωνίας μας–έτσι δημιουργώντας τους δικούς του νόμους κοινωνίας· πάνω από τις προηγούμενες Ιερές Οικουμενικές  Συνόδους· πάνω από την Ιερή Παράδοση· πάνω από τα λόγια του Αποστόλου Παύλου, ο οποίος είπε:  «Άρα ουν, αδελφοί, στήκετε, και κρατείτε τας παραδόσεις ας εδιδαχθήκατε είτε δια  λόγου είτε δι’ επιστολής ημών» (2 Θεσσαλονικείς 2:15) · και ακόμη πάνω από τον ίδιο τον Χριστό, προσπαθώντας για να μας πείσει ότι παρόλο που το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου μας δεν μπορει να μεταδώσει ασθένειες, η Αγία Λαβίδα και το Άγιο Δισκοπότηρο μπορούν να μας μολύνουν αν και επικαλύπτονται από την Θεία Κοινωνία,  κάτι που δεν έχει συμβεί ακόμη και κατά τη διάρκεια μίας πανούκλας  πανδημίας σε 2000 χρόνια!

Who, then, is the arrogant Pharisee? Who is the disruptive, destructive, unreasonable and extreme fanatic who has more confidence in his own misplaced judgement, rather than the power of God in the Holy Eucharist? If, rather than imposing the multiple spoons, Archbishop Sotirios had spent half as much of his time and energy emulating the Greek freedom fighters whom he admires so much, by fighting for the Orthodox Church, for Truth and for Christ, then everyone would be united as one family, no one would call him ANAXIOS and everyone would call him “father,” as he says he wishes to be called in his sermon. I feel certain that he would like very much to be called an AXIOS father, but one must first be AXIOS and behave as a father to be called as such.

Ποιος, λοιπόν, είναι ο αλαζονικός Φαρισαίος; Ποιος είναι ο αποδιοργανωτικός, καταστροφικός, παράλογος και ακραίος φανατικός που έχει περισσότερη εμπιστοσύνη στη δική του λανθασμένη κρίση, παρά στη δύναμη του Θεού δια μέσου της Θείας Κοινωνίας; Αν, αντί να επιβάλει τα πολλαπλά κουταλάκια, ο Αρχιεπίσκοπος Σωτήριος, είχε ξοδέψει το μισό από τον χρόνο του και ενέργεια εξομοιώνοντας τους Έλληνες μαχητές της ελευθερίας που θαυμάζει τόσο πολύ, για να παλεύει για την Ορθόδοξη Εκκλησία, για την Αλήθεια και για τον Χριστό, τότε όλοι θα ήταν ενωμένοι ως μία οικογένεια, κανείς δεν θα τον ονόμαζε ΑΝΑΞΙΟ και όλοι θα τον αποκαλούσαν «πατέρα», όπως λέει ότι επιθυμεί να κατονομάζεται στο κήρυγμα του. Είναι  σίγουρο ότι θα ήθελε πάρα πολύ να ονομαστεί άξιος  πατέρας , αλλά πρώτα πρέπει να είναι AΞΙOS και να συμπεριφέρεται ως πατέρας για να ονομάζεται έτσι.

Someone should tell Archbishop Sotirios that an AXIOS father fights for the Church and not against the Church. Someone should remind him that the Church is the Body of Christ and the Body of Christ is US, the laity. He should therefore, fight for US. An AXIOS Orthodox father becomes the ultimate example of obedience and humility and does not try to impose these virtues on others in order to control and manipulate them, because these are demonic methods that do not work on those who have put on Christ. Those who have put on Christ know right from wrong and cannot be fooled by Machiavellian manipulations and lies. A true Bishop teaches by example and not by force. He teaches with love and not with insults.

Κάποιος πρέπει να πει στον Αρχιεπίσκοπο Σωτήριο ότι ένας ΑΞΙΟΣ πατέρας  παλεύει για την Εκκλησία και όχι ενάντια της Εκκλησίας. Κάποιος πρέπει να του υπενθυμίσει ότι η Εκκλησία είναι το Σώμα του Χριστού και το Σώμα του Χριστού είμαστε ΕΜΕΙΣ, ο λαός και οι πιστοί. Πρέπει λοιπόν να αγωνιστεί για ΕΜΑΣ. Ο ΑΞΙΟΣ Ορθόδοξος πατέρας γίνεται το απόλυτο παράδειγμα υπακοής και ταπεινότητας και δεν προσπαθεί να επιβάλει αυτές τις αρετές σε άλλους για να τις ελέγξει και να τις χειριστεί, γιατί αυτές είναι δαιμονικές μέθοδοι που δεν λειτουργούν σε αυτούς που έχουν φορέσει τον Χριστό. Εκείνοι που έχουν φορέσει τον Χριστό ξέρουν το σωστό από το λάθος και δεν μπορούν να ξεγελαστούν από Μακιαβελικούς χειρισμούς και ψέματα.  Ένας αληθινός επίσκοπος διδάσκει με παράδειγμα και όχι με βία, με Αγάπη και όχι με προσβολές.

It seems that his Eminence and his Bishop peers who will not fight for the Church, all need a refreshing example of a Bishop who does fight. This example will be provided very soon. I hope to God it makes a difference and brings them back from their indifference and their apostasy.

May the prayers of our most Holy Theotokos save us.

Δυστυχώς φαίνεται ότι ο Σεβασμιότατος  και οι επίσκοποι που δεν υπερασπίζονται την  Εκκλησία, χρειάζονται ένα αναζωογονητικό παράδειγμα ενός Επισκόπου που πολεμά. Ένα τέτοιο παράδειγμα θα δοθεί πολύ σύντομα. Ελπίζω στον Θεό να τους επαναφέρει από την αδιαφορία και την αποστασία τους.

Υπεραγία  Θεοτόκε σώσον ημάς.

Orthodoxy in Canada is in crisis! Sign the petition here to preserve Orthodoxy by upholding the HOLY TRADITION (PARADOSIS) of the SINGLE COMMUNION SPOON. Visit our petition page for more information.